Sýslumaður. --Foreldrar: Árni ríki Þórðarson á Arnheiðarstöðum (í beinan legg af Jóni lögmanni Sigurðssyni á Reynistað) og kona hans Kristín Brynjólfsdóttir, Guðmundssonar, Tekinn í Skálholtsskóla 1746, stúdent 9. maí 1748, með ágætum vitnisburði, fór utan s.á., skráður í stúdentatölu í háskólanum í Kh. 20. dec. s. á., lagði stund á lögfræði, einkum forn lög íslenzk, komst í þjónustu stiftamtmannsins, Ottós greifa Rantzaus, og fekk með tilstyrk hans 19. febr. 1754 veiting konungs fyrir Snæfellsnessýslu og Stapaumboði, með betri kjörum en áður, og hélt til æviloka. Bjó að Ingjaldshóli. Hann var hinn mesti skartmaður, sællífur og drykkfelldur. Vel gefinn maður, hagmæltur, lítill vexti, en fríður sýnum og viðfelldinn maður, manna örlátastur við hvern sem var, enda gengu upp eigur hans, og dánarbú hans var í miklum skuldum við konung og Ólafsvíkurverzlun. Hann var vel að sér í fornlögum, unnandi fróðleik og kveðskap; var utanlands 1762 og 1765, og var það með fram vegna fræðistarfsemi. Í Kh. 1762 var pr. eftir hann mikil bók: „Historisk Indledning til den gamle og nye isl. Rettergang'“, en Jón Eiríksson fór yfir handritið, jók það og bætti við athugasemdum. Hann átti talsvert bóka- og handritasafn, og var það selt í Kh. 4. jan. 1779 (skráin og uppboðsgerðin er í JS. 107, fol.). Hann var ókv., en þókti kvenhollur mjög. Steinunn Guðmundsdóttir að Berserkjahrauni, Guðmundssonar, kenndi honum barn 11. maí 1758, en hann synjaði s.á. fyrir með eiði. Af þessu efni orkti Þorsteinn skáld Bárðarson í Vogatungu rímu af greifanum Stoide (margar uppskr. í Lbs.), en Árni skáld Böðvarsson, vinur sýslumanns, svaraði með kvæðinu „Arinseldur“ og síra Gunnar Pálsson í Hjarðarholti með „Grímuflettu“ (bæði í hdr. Lbs.). Honum var og kennt barn 2 mánuðum eftir lát hans (af Ragnhildi Andrésdóttur), en því var ekki sinnt, með því að hann var orðinn farlama maður löngu áður en hann lagðist banaleguna (BB. Sýsl.; HÞ.).